Hıristiyan bir Arap, "ben Allah'a bile inanmam" diye haykırdığı halde zindanlarda tam 13 yıl İhvan-ı Müslimin üyesi sanılarak işkence gördü. Ama talihsizliği bununla sınırlı değildi, Müslümanlar da ona farklı gözle bakıyorlardı.

Bütün ailesi Fransa'ya göç etmiş olan Suzan, muhabbet duyduğu Suriyeli Katolik Hristiyan Arap gencine Suriye'ye dönmemesi için yalvarır ve Paris'te kalıp kendisi ile yaşamasını ister.

"Suzan, ben vatanımı seviyorum. Şehrimi seviyorum. Bu boş ve anlamsız bir romantiklik değil. Aksine bilinçli ve köklü bir his. Mahallemizdeki eski evlerin duvarlarına kazılmış yazılar hâlâ hafızamda. Onlmarı özlüyorum" der ve genç kızın dudaklarına son bir öpüpücük kondurarak Orly havaalanınıdan vatanına doğru umut uçuşuna başlar.